ویبره استاندارد بتن

تراکم بتن به معنی به حرکت درآوردن ذرات بتن، کم کردن اصطکاک بین آنها و خارج کردن حباب های هوا از بتن میباشد. مانیزمی که برای تراکم بتن به کار میرود، ارتعاش است. هدف از متراکم کردن بتن و خارج کرئن حباب های هوا، بدست آمدن بتن توپرتر است تا درنتیجه از مقاومت بهتری برخوردار بوده و در مقابل عوامل مخرب محیطی از خود دوام بهتری نشان دهد. از طرفی با افزایش سطح تماس بین بتن و میلگرد، چسبندگی بهتری بین آنها فراهم کرده و نیز مسبب حاصل شدن سطح صاف و ظاهری بدون خلل و فرج در بتن نهایی است. انتخاب دستگاه لرزاننده مناسب ارتباط مستقیمی با روانی مخلوط دارد. بطور مثال روانی مخلوط مناسب جهت پمپ کردن ممکن بیش از حد باشد و ویبره کردن آن باید به حداقل برسد.

همانطور که مشاهده میکنید دستگاه مورد استفاده جهت لرزاندن، ویبراتور بنزینی است. این دستگاه از یک سر مرتعش کننده که توسط یک میله خرطومی انعطاف پذیر به یک موتور محرک اتصال دارد تشکیل شده است که از نوع لرزاننده های درونی است. لرزاننده های درونی بعلت اعمال تمام نیرو و کار روی بتن از راندمان بالایی برخوردارند. سر خرطومی شکل وارد بتن شده و با ایجاد لرزش یکنواخت باعث تراکم آن می گردد.  پایان عمل تراکم با قضاوت ظاهری مشخص میگردد به نحوی که بتن نباید متخلخل، کرمو و همراه با روزدن شیره ملات آن باشد. (معمولا بین 5 ثانیه تا 30ثانیه  انجام میگیرد.) فاصله بین محل فروبردن سر ویبراتور نیم تا یک متر پیشنهاد میشود.

همچنین باید دقت داشت تا ویبراتور بصورت کاملا عمودی(برای این کار باید کارگر متخصص ویبره درست درکنار محل ویبره باشد و به سمتی خم نشود) و بسرعت تحت نیروی خود شلنگ وارد بتن شده و به آرامی با سرعت 80 میلیمتر در ثانیه ( حدود 5 ثانیه از عمق نیم متر ) از آن خارج شود تا سوراخی داخل بتن نمانده و هوای محبوسی داخل آن باقی نماند. در صورتی که بتن در چند لایه ریخته شود سر ویبراتور باید مقداری در لایه بتن زیرین که هنوز در حالت پلاستیک است فروبرود. این عمل باعث میشود تا از ایجاد یک سطح ضعیف در بین بتن و ترک های ناشی از آن جلوگیری بعمل آید. بهتر است هر لایه از بتن ریزی از 5/0 متر فراتر نرود چون ممکن است ویبراتور هوای محبوس را بطور کامل از لایه خارج نکند.