تاریخچه سقف وافل
اگر چه سقف وافل یک سقف بتنی ساخته شده از بتن و میلگرد است که توسط قالب های وافل اجرا میشود ولی ریشه آن به قبل تر یعنی دوران هخامنشی و آکروپولیس یونان بر می گردد و تکامل و بهسازی آن در سالهای 1999 و 2005 و مدلهای ارائهشده توسط «دکتر ابراهیم» و «پاراساد» انجام شده است. سقف وافل یا مشبک با تیرچه های عمود بر هم به مفهوم امروزی و انتقال بار به طرفین و رفتار باربری دو طرفه از دیر باز برای بشر شناخته شده است. در سال 518 پیش از میلاد در بنای تخت جمشید بعنوان پایتخت جدید هخامنشیان الوارهای چوبی عمود برهم با رفتار باربری دو طرفه در سقف ها بکار رفته است. در بنای آکروپولیس یونان سقف وافل با رفتاردوطرفه بکار رفته و امروزه همه دنیا این معماری جالب را می ستایند اما در حالی که در عصر خود معماران آن زمان ارزش چندانی برای آن قایل نبودند.
نمونه بارز دیگر سقف وافل در نقاشی داوینچی ایتالیایی دیده می شود. داوینچی در نقاشی موسوم به شام آخر با کمک یک نخ در جهات محوری نقطه انتهایی میز خطوط کف و لبه های قائم از شش ستون سقفی را به تصویر کشیده و لبه های چپ و راست را از خط افقی خطوط بصورت اریب تا پای گوشه های سقف ادامه داده و نقاطی برای خطوط افقی در سقف ترسیم کرده و یک اثر کاملا متقارن مشابه سقف وافل را به نمایش گذاشته است.
در قرن19 میلادی با گسترش علم سازه و رشد صنعت تغییرات بنیادی در سازه ها و معماری بناها ایجاد گردید شرایط اجرای سازه ای و معماری سقف وافل نسبت به بناها قدیمی شد و علم مهندسی موجب تغییرات بنیادی و تحول در ساخت و ساز شد و اجرای سازه با دهانه بلند که همواره مشکل بود نقطه هدف مهندسان قرار گرفت و با ظهور سقف وافل رفع مشکل شد و سیستم سقف وافل کلاسیک در آمریکا و کشورهای اروپایی برای تامین دهانه بلند بدون نیاز به ستون مورد توجه قرار گرفت و در ساخت انواع بناها مانند پارکینگ ها، برج های مسکونی، تجاری و اداری، هتل ها، بیمارستان ها و فرودگاه ها بیش از پیش مورد استفاده قرار گرفت و درادامه به سازه های مهمی که در اروپا از سازه با سقف وافل استفاده شده به شرح زیر میتوان اشاره کرد:
متروی واشنگتن
ساختمان لجستیک و ارتباطات مادرید اسپانیا
سالن گابریس کالیفرنیا
تئاتر ملی بریتانیا