نقش آب در بتن
فهرست مطالب
نقش آب در بتن
آب نقش بسیار اساسی و مهم در بتن دارد به همین جهت استفاده از آب مناسب در بتن همواره باید مورد توجه قرار گیرد. استفاده از آب نامناسب در ساخت بتن مسائل و مشکلات زیر را بدنبال خواهد داشت:
1- زمان گیرش سیمان به تاخیر افتاده، بتن دیرگیر می شود.
2- باعث افت مقاومت نهایی بتن می شود (گاهی تا 30% مقاومت را کاهش می دهد).
3- موجب خوردگی و زوال تدریجی میلگرد ها می شود.
4- روی سطح بتن خشک شده نهایی، لکه هایی را ایجاد می کند که این مسئله به خصوص در بتن هایی که سطح آنها در نما قرار می گیرد حائز اهمیت است.
آب مناسب برای ساخت بتن چگونه آبی است
بطور کلی می توان گفت آب بکار رفته در ساخت بتن باید پاک و عاری از هرگونه ناخالصی باشد. یا بعبارت دیگر قابل شرب باشد. در یک ملاحظه کلی می توان گفت آبی برای ساخت بتن مناسب است که دارای خواص زیر باشد:
1- اسیدی و بازی نباشد. (PH بین 6 تا 8)
2- درصد کربنات هایش کمتر از 1/0 درصد باشد.
3- درصد جامدات (ذرات معلق) در آن (مانند سیلت) کمتر از 1/0 درصد باشد.
4- درصد کلرور هایش کمتر از 05/0 درصد باشد.
5- درصد سولفات هایش کمتر از 1/0 درصد باشد.
تذکر(1) – آبی که باعث شود افت مقاومتی بیش از 10% در بتن ایجاد شود (نسبت به بتن با ویژگی های مشابه منتهی با آب خالص) برای بتن سازی مناسب نیست.
تذکر(2) – چنانچه آب صاف و مناسب برای ساخت بتن موجود نبود اکثرا حمل آب از مناطق دورتر، از تصفیه و اصلاح آب نامناسب ارزان تر تمام می شود که این مسئله باید مورد بررسی قرار گیرد.
شرایط آب مناسب برای بتن سازی به صورت دقیق تر و با نتایج آزمایشگاهی
1- کربنات قلیایی:
کربنات های قلیائی موجود در آب باید از 1/0 درصد یا 1000ppm کمتر باشد. همچنین جمع درصد کربنات سدیم و کربنات پتاسیم باید از 1000ppm یا 1/0 درصد کمتر باشد.
2- کلرور ها:
کلرور ها بر روی میلگرد ها اثر نامطلوب داشته و موجب خوردگی آنها می شوند. لذا میزان مجاز کلرور ها در آب بسته به نوع بتن و اهمیت آن متفاومت است.
مقدار مجاز کلرور در آب برای بتن پیش تنیده حداکثر 06/0 درصد وزنی، برای بتن آرمه در محیط مرطوب و در مجاورت کلرور 1/0 درصد وزنی، و برای بتن آرمه در محیط مرطوب و غیر مجاور در محیط کلرور 15/0 درصد وزنی است.
مقدار کلرور در آب مصرفی برای بتن آرمه ای که در محیط خشک قرار می گرد محدودیتی ندارد.
3- سولفات ها:
مجموع سولفات های موجود در آب نباید از 3/0 درصد تجاوز کند. از بین سولفات ها، سولفات سدیم و سولفات منیزیم از همه نامناسب تر هستند، بطور کلی سولفات ها مقاومت بتن را کاهش می دهند.
4- کربنات ها:
جمع کربنات کلسیم و منیزیم موجود در آب مورد استفاده در ساخت بتن اگر تا 4/0 درصد باشد، مضر تلفی نمی شود.
5- نمک های آهن:
جمع مقدار نمک های متلفت آهن در آب بتن تا حد 4 درصد، معمولا به صورت قابل توجهی بر مقاومت بتن تاثیر نمی گذارد. لکن باید سایت تاثیرات احتمالی را نیز مدنظر قرار داد.
6- نمک های منگنز – قلع – روی – سرب:
جمع این نمک های نباید 5/0 درصد بیشتر باشد.
7- سولفور سدیم:
از نامناسب ترین ناخالصی های آب بتن است، و مقدار مجاز آن حداکثر 1% است.
8- آب دریا:
آب دریا دارای 5/3 درصد نمک، شامل کلرور ها، سولفات ها و … است و بتن ساخته شده با آن دارای 15 درصد افت مقاومت نسبت به نمونه مشابه ولی با آب خالص است، از طرفی کلر موجود در آب دریا موجب خوردگی میلگرد ها در طول زمان می شود.
بنابراین استفاده از آب دریا در بتن آرمه مجاز نیست و فقط می توان از آن در موارد اضطراری و به صورت محدود در ساخت بتن های غیر مسلح استفاده کرد.
9- گل و لای:
گل و لای به دو صورت در آب موجود است:
1- رس، که آب را گل آلود می کند.
2- ریز دانه های معلق.
مقدار گل و لای مجاز در آب، 2/0 درصد وزن آب یا 2000ppm است.
چنانچه میزان گل و لای آب بیش از حد مجاز بود، ابتدا آب را به حوضچه های ته نشینی هدایت نموده و ظرف مدت 24 ساعت آن را به صورت راکد نگه می دارند. پس از گذشت 24 ساعت ریز دانه های معلق و قسمت زیادی از رس ته نشین شده و آب قابل استفاده جهت بتن سازی می شود.
آب حاوی گل و لای از این نظر رای ساخت بتن مضر است که گل و لای به صورت یک حائل به اطراف دانه های سنگی چسبیده و مانع آن می شود که سیمان دانه ها را به خوبی به یکدیگر بچسباند.
10- چربی ها:
چربی های موجود در آب معمولا بر دو نوعند:
1- چربی معدنی مانند نفت و انواع روغن های صنعتی.
2- چربی گیاهی یا حیوانی مانند روغن حیوانی و گیاهی.
از انواع چربی وجود چربی معدنی در آب بتن، مضر تر است. عمده ضرر چربی ها آن است که با ایجاد پوشش در سطح دانه ها از چسبیدن دانه ها به سیمان جلوگیری می کند.
تجربه نشان داده است بتن ساخته شده با آبی که 2 درصد وزنی سیمان، چربی معدنی دارد (در مقایسه با نمونه مشابه ولی با آب خالص) حدود 20% افت مقاومت داشته است.
برای حدود مجاز میزان چربی در آب بتن، حد مجازی تعیین نشده است و بررسی این مسئله در کارگاه به تشخیص ناظر و مهندس کارگاه واگذار شده است. ولی بطور کلی برای استفاده از آب چربی دار باید قبلا نمونه هایی ساخته و نتایج را کنترل کرد. در هر حال آب های چربی دار می توانند برای بتن مضر باشند.
11- خزه ها:
آب هایی که از باتلاق ها یا بعضی رودخانه های مورد استفاده قرار می گرد، معمولا دارای خزه است، آب های حاوی خزه به هیچ وجه و تحت هیچ شرایطی برای بتن سازی مناسب نیست، زیرا اولا خزه ها بر روی دانه ها چسبیده و از چسبندگی سیمان به دانه جلوگیری می کنند که این مسئله موجب افت مقاومت نهایی بتن می شود و ثانیا خزه ها معمولا حاوی مقدار زیادی هوا هستند، بنابراین با به کارگیری آب های حاوه خزه، حباب های هوای بیشتری داخل بتن شده و در نتیجه فضای خالی بتن افزایش می یابد، که همین امر موجب کاهش مقاومت می شود.
منبع: سقف وافل حاتم
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.