فوق روان کننده های بتن

روان کننده های قوی ملامین فرمالدئید سولفاته شده تغلیظ شده یا نفتالین فرمالدئید سولفاته شده تغلیظ شده می باشند، که در پراکنده ساختن سیمان موثر بوده و تا حدودی خاصیت کندگیر کنندگی دارند. اساسا استفاده از اسید های سولفاته شده باعث تسریع عمل پراکنش می شود. چون در سطح ذرات سیمان جذب شده و به آنها بار منفی می دهند و این باعث دفع ذرات از یکدیگر می شود. این فرایند کارایی را در یک نسبت آب به سیمان مشخص افزایش می دهد. به عنوان مثال می تواند اسلامپ 75 میلیمتر را تا 200 میلیمتر بالا ببرد.
در استاندارد انگلیس کارایی های بالا ( مثلا 500 تا 600 میلیمتر) با آزمایش میز روانی اندازه گیری میشود. اگر دانه های درشت بتن، طویل، تخت و یا خیلی شکسته نباشد، و ریز دانه ها از 4 تا 5 درصد بیشتر باشند، چسبندگی بتن حفظ خواهد شد و جدایی یا آب انداختگی در آن ایجاد نخواهد شد. هنگام طراحی بتن های روان باید توجه داشت که این نوع بتن ها فشار هیدرواستاتیک کامل اعمال می کنند.
هنگامی که هدف رسیدن به مقاومتی بالا با یک کارایی داده شده باشد، مصرف روان کننده های قوی میتواند مصرف آب را 25 تا 35 درصد کاهش دهد. ( در مورد روان کننده های دیگر میزان کاهش آب تقریبا نصف این مقدار است). در نتیجه با استفاده از نسبت آب به سیمان پایین، بتن های با مقاومت بسیار بالا سخته می شود. قابل توجه است که بتن هایی با مقاومت 28 روزه 100 مگاپاسکال ( 15000psi) با نسبت 0/28 بدست آمده است. در صورتی که روان کننده های قوی همزمان با جایگزینی مقداری از سیمان با PFA، مصرف شوند، مقاومت بتن در دراز مدت بهبود بیشتر خواهد یافت.