ریختن بتن و تراکم بتن

عمل ریختن بتن و تراکم بتن معمولا توام و وابسته بوده و اغلب همزمان انجام می شود. این عمل جهت رسیدن به مقاومت لازم، غیر قابل نفوذ بودن و پایایی بتن سخت شده در ساختمان فوق العاده مهم است. در مورد ریختن بتن هدف اصلی قرار دادن بتن هرچه نزدیک تر به محل نهایی آن به منظور جلوگیری از خطر جدا شدن دانه ها و ایجاد تراکم کامل می باشد. برای دستیابی به این هدف بایستی موارد زیر بخاطر سپرده شود:

• الف) باید از پرتاب بتن با بیل و حرکت دادن آن با فشار خودداری گردد.
• ب) بتن باید در لایه های یکنواخت ریخته شود و از انباشته کردن آن در لایه های شیب دار خودداری کرد.
• ج) ضخامت لایه باید متناسب با دستگاه لرزاننده بتن انتخاب شود تا هوای محبوس بتواند از انتهای هر لایه خارج گردد.
• د) سرعت ریختن بتن و تراکم بتن باید مساوی باشد.
• ه) جهت دستیابی به بتن یکنواخت و پرداخت مناسب روی ستون ها و دیوار ها، باید قالب ها با سرعت حداقل 2 متر در ساعت پر شوند تا تاخیر حاصل نشود (تاخیر طولانی سبب بروز درز های اتصال سرد می گردد.
• و) قبل از ریختن لایه جدید باید لایه قبلی کاملا متراکم گردد. لایه های بعد باید قبل از سخت شدن لایه قبلی و زمانی که هنوز در حالت پلاستیک است، ریخته شوند تا ساختمان یکپارچه ای حاصل شود.
• ت) باید از برخورد بتن با قالب ها و آرماتور ها جلوگیری شود. در قطعات با ارتفاع زیاد استفاده از لوله های دراز و ترمی بتن را بدون جدایی در محل نهایی آن قرار می دهد.
• ی) بتن بایستی در صفحه قائمی قرار داده شود. موقعی که بتن ریزی در قالب های افقی و یا شیبدار انجام می شود، بتن باید عمود بر آنها ریخته شود و فاصله ای بین بتن قدیم و جدید ایجاد نشود. برای شیب های بیش از 10 درصجه نوار های مخصوصی بکار می رود.

بیشتر بخوانید : اجزای تشکیل دهنده بتن و خواص آنها

روش های ویژه ای برای بتن ریزی

استفاده از قالب های لغزان، روش قیف و لوله بلند (ترمی)، بتن پاشی، بتن با مصالح سنگی پیش آکنده و بتن غلطکی را می توان نام برد. روش استفاده از قالب های لغزنده روش پیوسته ریختن و تراکم بتن است. در این روش بتن با کارایی کم و کنترل دقیق مصالح تشکیل دهنده به کار می رود. هر دو روش قالب های لغزنده افقی و قائم کاربرد دارند که نوع دوم آهسته تر بوده و قالب ها باید تا حصول مقاومت کافی بتن جهت نگهداری بتن تازه بعدی و قالب های بالا در محل باقی بماند.

سرمایه گذاری این روش نسبتا بالاست و لیکن میزان زیاد بتن ریزی در این روش آنرا جبران می کند. ریختن بتن توسط روش قیف و لوله ترمی بخصوص برای قالب های عمیق که تراکم بتن با روش های متداول مشکل است و برای بتن ریزی زیر آن بکار می رود. در این روش بتن با کارایی بالا تحت وزن خود از لوله های قائمی که به تدریج بالا کشیده می شود به پایین می ریزد. مخلوطی که با این روش بکار می رود باید چسبنده، بدون جدایی و آب انداختی، و معمولا با میزان سیمان بالا و ریز دانه بالا در پاره ای از موارد شامل مواد کمی نظیر پوزولان ها و مواد افزودنی برای کارایی باشد.

مقالات ما : مدلسازی سازه و عملکرد سیستم سازه ای

منظور از تراکم، خارج کردن هوای محبوس از بتن تا حد امکان است تا بتن سخت شده حاصل با کمترین تخلخل و در نتیجه با مقاومت بالا و با دوام و با نفوذ پذیری کم باشد. بتن های با کارایی کم، هوای محبوس بیشتری نسبت به بتن های با کارایی بالا دارند و از این نظر انرژی بیشتری برای تراکم نیاز دارد. انرژی اضافی معمولا با بکار بردن دستگاه های لرزاننده مناسب فراهم می شود.