اجزای تشکیل دهنده بتن و خواص آنها

اجزای تشکیل دهنده بتن

اجزای تشکیل دهنده بتن

امروزه بتن و فولاد مصرف زیادی در کار های ساختمانی دارند و بسته به نوع ساختمان و بهره برداری سازه های بتنی و فولادی طراحی و ساخته می شود. لکن سازه های بتنی بنا به دلایل زیر نسبت به سازه های فولادی ارجحیت دارد:

1- شکل پذیری بتن از فولاد بهتر و بیشتر است.

2- مصالح اولیه بتن در اکثر نقاط یافت می شود.

3- سازه های بتنی در برابر آتش سوزی مقاومت خوبی دارند و حتی تا 24 ساعت دوام می آورند.

بدیهی است در ظرف مدت مذکور حتی بزرگترین آتش سوزی ها را میتوان مهار کرد در حالیکه سازه های فولادی زمان بسیار کوتاه تری در برابر آتش سوزی مقاومت می کنند.

4- مقاومت فشاری قابل قبول: بتن دارای مقاومت فشاری خوب و قابل قبول بوده و تنها ضعف آن کمی مقاومت در برابر کشش می باشد.

سیمان

به هر ماده چسبنده ای سیمان اطلاق می شود. لکن به ماده چسباننده مصالح سنگی در بتن، سیمان هیدرولیکی و اصطلاحا سیمان گویند. سیمان، چسبی است که پس از مخلوط با آب به صورت دوغاب سیمان یا خمیر سیمان دور دانه ها را آغشته و آنها را بهم می چسباند. لذا نقش سیمان در بتن صرفا چسباندن دانه ها به یکدیگر بوده و بخودی خود تاثیری در مقاومت و باربری ندارد، از این جهت بتن خوب بتنی است که وقتی در آزمایشگاه نمونه ای از آن را بشکنند دانه های سنگی آن از وسط شکسته شود و سیمان (چسب) پاره نشود.

حدود 7 الی 15 درصد از حجم بتن را تشکیل می دهد.

آب

آب نقش بسیار اساسی و مهم در بتن دارد به همین جهت استفاده از آب مناسب در بتن همواره باید مورد توجه قرار گیرد. استفاده از آب نامناسب در ساخت بتن مسائل و مشکلات زیر را بدنبال خواهد داشت:

1- زمان گیرش سیمان به تاخیر افتاد، بتن دیرگیر می شود.

2- باعث افت مقاومت نهایی بتن می شود (گاهی تا 30 درصد مقاومت را کاهش می دهد)

3- موجب خوردگی و زوال تدریجی میلگرد ها می شود.

4-روی سطح بتن خشک شده نهایی، لکه های را ایجاد می کند که این مسئله به خصوص در بتن هایی که سطح آنها در نما قرار می گیرد حائز اهمیت است.

حدود 14 الی 21 درصد از حجم بتن را تشکیل می دهد.

آب مناسب برای ساخت بتن چگونه آبی است؟​

بطور کلی می توان گفت آب بکار رفته در ساخت بتن باید پاک و عاری از هر گونه نا خالصی باشد. یا به عبارت دیگر قابل شرب باشد.

دانه های سنگی (شن و ماسه)

دانه های سنگی به دو دسته دانه های درشت یا شن و دانه های ریز یا ماسه تقسیم می شود. مصالح سانگی در مجموع حدود دو سوم تا سه چهارم حجم بتن را اشغال می کند. 60 تا 70 درصد از کل دانه ها شن و 30 الی 40 درصد دانه ها را ماسه تشکیل می دهد. مرز اندازه شن و ماسه، الک استاندارد نمره 4 است که اندازه بعد آن سه شانزدهم اینچ با 4/76 میلیمتر است. دانه های عبوری از الک نمره 4، ماسه و دانه های ماننده روی الک نمره 4، شن هستند. به عبارت دیگر دانه های ریزتر از 4/76 میلیمتر شن محسوب می شود. توجه شود که دانه های ماسه ای باید از 0/075 میلیمتر بزرگ تر باشند.حدود 60 الی 75 درصد از حجم بتن را تشکیل می دهد.

هوا

الف: در بتن بدون هوا میزان حجم هوای موجود بین 0/5 تا 3 درصد است.

ب: در بتن هوادار میزان حجم هوای موجود بین 4 الی 8 درصد است.

توضیح آنکه: بتن بدون هوا به حالت معمولی ساخته می شود و حباب های درشت و مضر هوا در آن وجود دارد. لیکن در بتن هوادار عمدا سعی می شود در آن حباب های ریز هوا ایجاد شود این کار با استفاده از مواد مضاف هوازا انجام می شود. حباب های هوای ایجاد شده عمدی، کوچک و از 0/5 میلیمتر ریز تر هستند که وجود آنها در بتن موجب افزایش دوام بتن می شود.

مواد مضاف

مواد شیمیایی هستند که به میزان جزئی و به صورت درصدی از وزن سیمان به مخلوط اضافه می شوند تا خواص مطلوب مورد نظر را در بتن ایجاد کنند.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به دوستانت هم پیشنهاد بده

اجزای تشکیل دهنده بتن

Telegram
WhatsApp
اینستاگرام حاتم بنا